ادبيات آلمان‌ و آلماني‌زبان، هم‌چون فلسفه‌اش، مجموعه‌اي از غول‌هاي ادبي را به جهان معرفي کرده که تأثير شگرف‌شان تا امروز بر جامعه‌ي آلمان و کل خوانندگان‌شان در سرتاسر جهان باقي مانده است. اگر نيمه‌ي دوم قرن هجدهم و نيمه‌ي اول قرن نوزدهم، زبان آلماني با گوته، هلدرلين، شيلر و بوشنر ادبيات را دگرگون کرد، در اواخر قرن نوزدهم و نيمه‌ي اول قرن بيستم اين مهم با حضور و درخشش مان، دوبلين، بروخ و ... ميسر شد. اگر ادبيات قرن نوزدهمي آلماني با شعرهاي درخشان و نمايشنامه‌هاي بي‌نطيري هم‌چون فاوست و وويتسک شهره شد، چهره‌هاي قرن پسين، رمان را در قامت مهم‌ترين و کامل‌ترين فرم ادبي مناسب‌حال جهان مدرن برگزيدند و کوه جادو، برلين الکساندرپلاتس و خوابگردها از دل اين رويکرد بود که خلق شدند و هم‌چون تکانه‌هايي عظيم جهان ادبيات را متحول کردند. نام «هرمان بروخ» در اين ميان تلالويي يگانه دارد که با سه‌گانه‌ي «خوابگردها» تحولي عظيم در فرم روايي رمان را موجب شد. «خوابگردها»ي بروخ با «ديگر نه‌»‌ي گذشته، «هنوز نه‌»ي آينده و «هم‌اينک» زمان حال، سه‌گانه‌اي را ساخته که 1888، 1903 و 1918 را در کليتي عجيب پيوسته و تکين جا داده و فروپاشي هرآن‌چه ارزش بود و معنايي داشت را در گستره‌ي حرکت از جهان قديم به جهان جديد نشان مي‌دهد. بروخ نه در قامت مخالف و دشمن سنت يا مدرنيته، بلکه چون روشنفکري راستين جهان قديم و جديد را موشکافانه زير نظر گرفته و تناقض‌ها و تنش‌هايشان را در مواجهه با يکديگر به گونه‌اي روايت مي‌کند که با تدقيق در رمان بزرگش مي‌توان فهم کرد که چرا جهان در فاصله‌ي کوتاه چند دهه گرفتار جنگ‌ها و مصيبت‌هايي اين‌چنين عظيم شد. خوابگردها که در فاصله‌ي 1928 تا 1931 نوشته و منتشر شده، پس از قريب يک سده با ترجمه‌ي مترجم بزرگ دوران ما، «علي‌اصغر حداد» به فارسي برگردانده شده و فارسي‌زبانان به اين واسطه، بالاخره مي‌توانند رماني که هم‌سنگ «در جست‌وجوي زمان از دست رفته» و «اوليس» است را بخوانند و عظمت آن را دريابند.