آقايان! خانم‌ها! گوش كنيد! شما يكي از دشوارترين، دراماتيك‌ترين و غيرقابل‌هضم‌ترين رمان‌ها را در دست داريد. اكنون چيزي بيش از 150 سال از نگارش اين اثر مي‌گذرد؛ نخستين رمان تك‌گويي دروني و اولين جريان صداي وجدان كه تاريخ ادبيات به‌خاطر مي‌آورد؛ حتي پيش‌تر از ولوله جوشان جيمز جويس، ايتالو ازوو، روبرت موزيل، آلفرد دوبلين و ژان پل سارتر. اين رمان تسلايي اندك است كه انسان‌هاي باهوش را به هيچ نمي‌رساند، اما ديوانه‌ها با آن حتما به جايي مي‌رسند. دز بسيار قوي و كشنده‌اي دارد و براي بسياري همان بهتر كه هرگز آن را تورق نكنند.