تا اين‌جا كه خوب آمده‌اي. ولي اگر تن به كمترين بازي اين خيابان بدهي گرفتار مي‌شوي. بر بازي خودت مي‌روي. همان بازي قديم. روي يك خط خيالي مي‌روي و مراقبي تا از آن بيرون نيافتي. روزگاري تمام راه‌هاي طولاني را با همين بازي سپري مي‌كردي. اين پياده‌رو ولي حالا هر تكه‌اش نقش و شكل جدا دارد. يك‌جا آن پايين، آسفالت بود و جايي سنگ‌فرش بود اين تكه را هم كه با آجر چيده‌اند. بي‌اعتنا به اين‌ها، بر خيال و روي خط خودت مي‌روي و با هر قدم به آن چهارپاي فلزي نزديك مي‌شوي.