اين داستان‌ها بيشتر حال و هواي امروزي دارد. به جز يكي دوتايي كه به دلايلي نشرشان تا همين حالا طول كشيد. بيشتر همين فضاي شهر و شلوغي همين پايتخت پر دود كه نويسنده گويي خطر اين تجربه را به جان خريده تا لابد از آن فضاهاي مالوف و معهود بيرون بيايد و چيزي نو را تجربه كند. قصه‌هايي از آدم‌هاي توي اين شهر شلوغ و پر دود اما زنده، با تمام دل‌مشغولي‌ها و سردرگمي‌ها و مصيبت‌هاي‌شان. داستان‌هايي كه شايد در نگاه اول هيچ ارتباطي بين آن‌ها نتوان پيدا كرد اما با كمي تامل مي‌توان دريافت كه تمامي آن‌ها از يك درد مشترك مي‌گويند...