كتاب پروانه روايتگر فقدان حضور است كه در سراسر آثار او همراه با لطافتي غميگن به چشم مي‌خورد. آثاري كه روايت‌گر فضاي اكسپرسيو -انتزاعي است كه در عين بيانگري مفهومي با استفاده از فرم‌هاي محدود به سوي گونه‌اي مينيمال‌گرايي گرايش دارد.