به قول اريش فروم از طنزهاي عجيب روزگار يكي آن كه هيچ حد و مرزي بر سوء تفاهم نسبت به تئوري‌ها و تحريم آن‌ها وجود ندارد، آن هم در دوراني كه امكان دسترسي به منابع نامحدود است. در اين پديده هيچ نمونه‌اي جدي‌تر از آنچه در چند دهه‌ اخير بر سر تئوري‌هاي كارل ماركس رفته است وجود ندارد. در مطبوعات، در سخنراني سياستمداران، در كتاب‌ها، در مقالات، دانشمندان علوم اجتماعي و فيلسوفان سرشناس دائم به ماركس و ماركسيسيم اشاره مي‌شود، اما جز مواردي استثنايي به نظر مي‌رسد كه اين سياستمداران و اين مطبوعات‌چيان هرگز حتي به يك سطر از نوشته‌هاي ماركس هم نگاه نكرده‌اند.