در کتاب مکاشفه آمده است:«فرشته سوم شيپورش را نواخت و ستاره عظيمي که همچون مشعلي فروزان بود، از آسمان فرود آمد و بر ثلث نهرها و چشمه‌هاي آب افتاد..نام آن ستاره افسنتين است. ثلث آب‌ها تلخ شد و مردمان بسيار از آب‌هايي که تلخ شده بود، جان باختن.» صبح 26 آوريل 1986 اروپا شاهد بدترين فاجعه هسته‌اي تاريخ بود: انفجار رآکتوري در نيروگاه هسته‌اي چرنوبيل در اوکراين شوروي؛ تحقق پيش بيني انجيل از ستاره‌اي به نام افسنتين که يک سوم رودخانه‌هاي دنيا را مسموم مي‌کرد. انفجار، امواجي نامريي که بدون اخطار يا مرحمت از کار مي‌انداخت و مي‌کشت. بارش راديوکتيو نيمي از قاره را آلوده کرد و هزاران نفر بيمار شدند. سرهي پلوخي با بهره جستن از منابع جدبد سرگذشت پرماجراي آتش نشانان، دانشمندان و سربازاني را روايت مي‌کند که قهرمانانه دوزخ هسته‌اي را خاموش کردند. از کاستي‌هاي صنعت هسته‌اي شوروي پرده بر مي‌دارد و ردپاي علل فاجعه را در خودکامگي حاکميت حزب کمونيست، کنترل رژيم بر اطلاعات علمي و تکيه‌اش بر توسعه اقتصادي بيش از هر چيز ديگرپي جويي مي‌کند.