مثال پیکاسو تنها مربوط به هنرمندان نیست. او هنرمندی است که سیر تجربیات‌اش را به آسانی می‌توان مشاهده کرد. تجربه او ثابت می‌کند که موفقیت و افتخار، آن‌گونه که توسط جامعه بورژوایی عرضه می‌شود، دیگر نباید کسی را اغوا کند. دیگر مسئله رد کردن بر مبنای اصول نیست بلکه رد کردن به خاطر صیانت نفس است. او امپراطور مسلم هنر مدرن است اما نگرشش به هنر و سرنوشت‌اش در مقام یک هنرمند بیشتر متعلق به اوایل قرن نوزدهم است.