روايت اين کتاب مبتني است بر مستنداتي پيرامون ايام اشغال فرانسه از جانب آلمان نازي. در سال 1943 در آسايشگاه سن آلبانِ شهر لوزِر فرانسه، دو پزشک روان‌شناس بر آن مي‌شوند تا، در بدو امر دور از چشم مجانين، حلقه‌اي تشکيل دهند براي حمايت از نهضت مقاومت. در طول عضوگيري چند رزمنده را در آسايش‌گاه پناه مي‌دهند، در بين‌شان زني هم هست، مبارزي يهود به اسم دُنيز، در کنار پل اِلوآرِ شاعر و هم‌دلش ’نوش‘ و شماري از مشاهير هنر و ادب. در اين آسايش‌گاه چند هنرمند مجسمه‌ساز علاوه بر توليد آثار، با شعرا به بحث و مجادله مي‌پردازند. نتيجه‌ي کار، شکل‌گيري نحله‌اي است که بعدها موسوم مي‌شود به هنر خام. گفتني را امّا دُنيز مي‌گويد، به نقل از پل الوآر و به مصداقِ خلاف آمد عادت: کلام مجانين تضميني است براي سخن شعرا.