واقع‌نگري آخرين ميراث هانس رُزلينگ، استاد برجسته سوئدي در حيطه سلامت عمومي، است. کتاب چند ماه پس از درگذشت رزلينگ به کوشش دو همکار سخت‌کوش او، پسر و عروسش، منتشر شد. رزلينگ در مقدمه اين کتاب جسورانه، نخست نشان مي‌دهد که ما آدميان در فهم اوضاع جهان تا چه اندازه خطا مي‌کنيم. او ابتدا مخاطب را به چالش شرکت در آزموني براي سنجش ميزان شناخت او از جهان دعوت مي‌کند. آزموني که چه‌بسا ما هم مثل اکثر مردم از آن نمره قبولي به دست نياوريم. رزلينگ، شگفت‌زده از نتايج ضعيف مردم در پيمايش‌هايش، ابتدا چاره را در انتقال اطلاعات و داده‌ها به مردم مي‌بيند، شروع مي‌کند به سخنراني‌هاي جذاب در اقصانقاط دنيا، و با مخاطبانش از بهبودهاي قابل‌توجه در کيفيت زندگي انسان‌هاي کره‌زمين طي دهه‌هاي اخير سخن مي‌گويد. اما ديري نمي‌پايد که درمي‌يابد اين هم راه‌حل نهايي نيست. تصور نادرست ما از جهان عميق‌تر از اين حرف‌هاست. اين کتاب درباره ريشه‌هاي بدفهمي نوع انسان نوشته شده است، غرايزي که ميليون‌ها سال به کار نياکان ما مي‌آمدند، اما حالا بسياري از آنها بيش از آنکه يار شاطر باشند بار خاطرند و ما را به کج‌راهه بدفهمي درمي‌اندازند. رزلينگ درباره تصور نادرست نوع انسان سخن مي‌گويد، چيزي که تخته‌بند زمان و مکان نيست. سوئدي و امريکايي و ايراني نمي‌شناسد. اما واقع‌نگري براي ايرانِ امروز ما حرف‌هاي شنيدني و ويژه‌اي دارد. گويي بخشي از رنجي که مي‌بريم برآمده از ناهشياري ما در قبال اين غرايز کهن است.