«حالا شايد اين‌جوري نباشد. اما سال‌ها بود، تقريبا از آغاز سينما، كه پوسترها نخستين واسطه آشنايي و برخورد تماشاگران با سينما بودند. بعدها هم اين پوسترها براي عده قابل توجهي از اين تماشارگرها نشانه‌اي از عشق به سينما شدند. در روزگاري كه فيلم‌ها نشانه‌اي از عشق به سينما شدند. در روزگاري كه فيلم‌ها را فقط مي‌شد روي پرده سينماها ديد، پوسترهاي فيلم بيش از هر نشانه ديگري از فيلم‌ها بين آدم‌هاي عشق فيلم طرفدار داشت.حتما چيزي در اين پوسترها هست كه بيش از هر تصوير سينمايي ديگري، خارج از فيلم، عشق فيلم‌ها را مجذوب و شيفته خود مي‌كند. انگار روح هر فيلم در پوسترش جريان دارد. راز و جاذبه‌اي در آن هست حتما، گاهي حتي بيش از ديدن نمايي از فيلم كه تصويرش يا گوشه‌اي از تصوير، بر پوستر نقش بسته است. احسان خوش‌بخت يكي از عشق فيلم‌هاست كه هر عنصري از فيلم‌ها را دوست دارد. البته از آن عشق فيلم‌هايي نيست كه فريفته زرق و برق و زلم‌زيمبوي سينما باشد، در سطح، يك سينما دوست اصيل و عميق بود كه هميشه دانشي فراتر از سن و سال‌اش داشت. اطلاعات را درست دريافت مي‌كند، جذب و از آن خود مي‌كند، از صافي سليقه و نگاهش مي‌گذراند و آن را تبديل به دانش و سليقه زيبايي‌شناسانه خودش مي‌كند. هر نوشته او براي من كه اولين خواننده نوشته‌هايش هستم يك تجربه و يك حادثه است. همين كتاب پوسترهايش نشان از اين وجه از شخصيت او دارد، به اضافه شور و عشق خالصي به نشانه زنده بودن و تحرك كودك درون. انتخاب چهارصد پوستر برگزيده تاريخ سينما از دوره‌ها و كشورها و طراحان و كارگردانان مختلف از بين 28 هزار پوستر، همراه با شرح و تفسير آن‌ها، فقط كار يك پوستر جمع‌كن نيست. همان دانش و ابزار و سليقه و شور و عشق عميق را مي‌خواهد كه در وجود اين جوان نازنين هست.»