چرا تك‌نگاري فيلم ايراني؟ شايد به اين دليل كه مفهوم نقد فيلم در نشريه‌هاي سينمايي، ميان يادداشت فيلم و مطالب تئوريك شبه علمي گرفتار آمده و به نظر نمي‌رسد در كوتاه مدت راه نجاتي داشته باشد. اگر در دهه 1360 و 70 فضاي نقد فيلم به يكي دو نشريه و چهار - پنج نقد محدود مي‌شد، شكل خطرناك‌تري از هژموني بر فرهنگ انتقادي سايه انداخته است: مجموعه‌اي آشفته از صداهاي گوش‌خراشي كه ثابت مي‌كنند نقد فيلم يك حرفه نيمه‌وقت است و منتقد فيلم اعتباري موقت دارد. فراواني منتقدان فيلم و كم‌يابي نقد، در آمدن مطالب به جامه ناديدني امپراتوروار شبه فيلسوف، شبه نظريه‌پرداز، شبه منتقد، شبه تاريخ‌نويس و بسيار شبيه به كارخانجات مونتاژ صنعتي كه همه چيز را از خارج مرزها وارد مي‌كنند و به جنس سر هم‌شده خود نام «توليد» مي دهند...