من در ميام مردم لاف مي‌زدم كه تو را شناخته بوده‌ام. ايشان نفوس تو را در همه كارهايم منعكس مي‌بينند. پس مي‌آيند و از من مي‌پرسند: «او كيست؟» چون نمي‌دانم چگونه پاسخشان بدهم مي‌گويم: «راستش را بخواهيد نمي‌توانم ابراز كنم و بگويم.» پس سرزنشم مي‌كنند و با تحقير پي كار خود مي‌روند و تو در جاي خود نشسته و لبخند مي‌زني...