كتاب حاضر از دو بخش تشكيل مي‌شود: يك بخش جنبه دفاعي دارد و پاسخ به مطالبي است كه شهيد مطهري رضوان‌الله عليه به نويسنده كتاب «شهيد جاويد» نسبت داده‌اند و مثلا فرموده‌اند: «صالحي نجف‌آبادي گفته: امام حسين (ع) بعد از ياس از پيروزي نظامي حاضر بود با يزيد بيعت كند» (حماسه حسيني، جلد 3، ص 186) يا فرموده‌اند: «صالحي گفته است: امام حسين (ع) در اواخر كار حاضر بود از امر به معروف و نهي از منكر دست بردارد» (حماسه حسيني، جلد 3، ص 185) يا فرموده‌اند: «صالحي مي‌خواهد بگويد: امام حسين (ع) حاضر شده بود تسليم بلا شرط ابن زياد شود» (حماسه حسيني، جلد 3، ص 416). كه پاسخ به آن‌ها يك وظيفه شرعي و عقلي و يك حق طبيعي بوده است كه در قالب دفاع از حق انجام شده است... در بخش ديگر كتاب، بحث درباره نقاط ضعفي است كه به نظر نويسنده «شهيد جاويد» يا تحليل‌هايي ارائه داده‌اند با واقعيت‌ها منطبق نيست، يا ميان سخنان‌شان تعارض‌هايي ديده مي‌شود، يا برداشت‌هايي از گفتارها و رفتارهاي امام حسين (ع) كرده‌اند كه قيام امام را از الگو بودن ساقط مي‌كند، يا مطالب تاريخي را با اعتماد به حافظه برخلاف آنچه در متن تاريخ هست نقل كرده‌اند. از اين‌رو لازم بود اين نقاط ضعف مورد نقد و تجزيه و تحليل قرار گيرد.