رسيدن به منسجم‌ترين، نظام‌مندترين و كارآمدترين فرازبان ممكن براي تحليل و توصيف متون دراماتيك هدف اعلام‌شده نويسنده در كتاب حاضر است. براي نيل بدين هدف، نويسنده نظريه ارتباط الگوي نظام ارتباطي را مبنا قرار مي‌دهد و مي‌كوشد در ذيل اين الگوي كلي، تماميت دستاوردهاي كنش تحليلي و انتقادي در حوزه درام را 1 جا جمع كند. از جمله ويژگي‌هاي كتاب نظريه و تحليل درام، توجه به حضور مولفه‌هاي اپيك يا روايي در درام و به طور كلي، توجه به وجود پيوندهاي تاريخي و ساختاري بين درام و روايت است. در نگاهي كلي‌تر، مي‌توان وجه مشخصه كتاب حاضر را تلاش براي درآميختن رويكرد تحليلي و ساختاري با رويكرد تاريخ‌نگر در عرصه مطالعات درام و تحولات مربوط به آن دانست. همين امر باعث شده است كه كتاب فيستر، به‌رغم غلبه رويكرد تحليلي و ساختاري در آن، دربردارنده طرحي كلي از تاريخ درام نيز باشد. امري كه آشكارا در ارجاعات فراوان كتاب به نمايش‌نامه‌ها و نمايش‌نامه‌نويسان ادوار تاريخي مختلف نمود يافته است.