سايه‌هاي نوآر يكي از جدي‌ترين دستاوردهاي مطالعات ميان‌رشته‌اي در ادبيات سينمايي است. كتابي سرشار از ايده‌هاي فلسفي و تاريخي كه در عين حال مفاهيم تثبيت‌شده درباره فيلم نوآر، اين مناقشه‌برانگيزترين مفهوم مطالعات سينمايي، را بي‌رحمانه به چالش مي‌كشد. همچنين رد اين مفهوم تا دوره پست مدرن و تجلي آن در قاموس نئونوآر را هم دنبال و تحول مضموني، تاريخي، فرمال و سياسي اين مفهوم در دوره جديد را هم بررسي مي‌كند. آن هم از خلال كار فيلم‌سازاني همچون ديويد لينچ. سايه‌هاي نوآر سرشار از ايده‌‌پردازي‌هاي فلسفي و انتقادي جذاب است درباره كلاسيك‌هايي همچون لانگ، وايلدر و مملو از تحليل‌هاي تاريخي، بديع و اصيل درباره منتقداني كه درباره اين مفهوم نظريه‌پردازي كرده‌اند از ديويد بوردول گرفته تا ريموند دورگنات و كامياب در پيوند كمياب و ديرياب نقد و نظريه.