مكتب‌هاي نظري‌اي كه در اين كتاب موضوع بحث قرار مي‌گيرند عمدتاً با ارجاعات بين‌المللي گسترده‌اي حمايت مي‌شوند و همين در برخي موارد به روند به‌روزماندن‌شان حتا پس از مرگ نظريه‌پردازان‌شان ياري مي‌رساند. از آن‌جا كه اغلب اين مكتب‌ها به نام نظريه‌پردازان‌شان شناخته مي‌شود، فصل‌هاي كتاب نيز با نام آن‌ها ترتيب يافته است كه عبارت‌اند از: ساموئل ايزنشتات، زيگمونت باومن، آلن تورن، ميشل فوكو، توماس لاكمن، ژان بودريار، ايمانوئل والرشتاين، «جامعه‌شناسي تاريخي نوين» (چارلز تيلي، تدا اسكاچپول، مايكل مان)، هارتموت اِسِر، ريچارد سِنِت، اولريش بِك، «تحليل جامعه‌شناختي شبكه» (مارك گرانووتر، رونالد برت، هريسون وايت)، «نونهادگراييِ جامعه‌شناختي» (جان مِيِر، فرانك دابين)، و «نظريه‌پردازان پسامدرن جامعه‌شناسي فرانسه» (كالج جامعه‌شناسي، ادگار مورن، ميشل مافزولي، برونو لاتور). چهار مكتب از اين سياهه، چنان كه مشهود است، نظريه‌هايي را در بر مي‌گيرد كه نمي‌توان آن‌ها را فقط با نام يك نظريه‌پرداز مرتبط دانست