يادتان بيايد هر بالي را كه در اين سفر طولاني زده شد، هر پري را، هر شاه‌پري را، خوش‌اقبالي‌ها و بداقبالي‌هايي را كه عاقبت رساندندمان به اين دو شاخه خاص بر روي اين شاخه خاص درخت داستان‌مان. نشسته بوديم ميان درختاني وسط آدم‌آبادي درندشت. گريخته از آتش و اضطرابي كه موج در آن آدم‌داني كه در حال فرو ريختن بود... همگي مانده بوديم كه چطور راه بيفتيم و كجا برويم...