توماس مان، نويسنده نامور آلماني و برنده جايزه ادبي نوبل سال 1929، از ستايش‌گران پرشور ادبيات روسيه بود. وي از هر فرصتي براي ابراز ارادت انتقادي به بزرگان ادبيات روسيه سود جست و هرگز تاثر خود از آنان را پنهان نكرد. مان كه تنها رمان و داستان نمي‌نوشت، بلكه در مقاله‌نويسي نيز يد طولاني داشت مقاله‌هايي درباره ادبيات روسيه و اثرآفرينان بي‌بديل آن به قلم در آورده است. از آن جمله‌اند چهار متني كه در اين كتاب به نظر خواننده مي‌رسند. متن اول، «برگزيده آثار ادبيات روسيه»، در سال 1921 به عنوان مقدمه‌اي بر ويژه‌نامه ادبيات روسيه در مجله‌اي آلماني به تحرير آمده است. در اين نوشته ويژگي‌هاي كلي ادبيات قرن نوزده و آغاز قرن بيستم روسيه بررسي و ملاحظاتي درباره بسياري از شاعران و نويسندگان بزرگ روس مطرح مي‌شود. سه مقاله ديگر به سه نابغه عصر طلايي ادبيات روسيه، داستايفسكي، تولستوي و چخوف، اختصاص يافته‌اند. مان در اين مجموعه همكاران روس خود را با نگاهي به غايت شخصي و عاطفي نگريسته و در عين حال منتقدانه دقايقي از هنر آنان را نمايانده است كه كشف آن‌ها جز از نويسنده متفكري جز او برنمي‌آيد.