من يک زن نيستم که مي‌نويسد، بلکه کسي هستم که مي‌نويسد. - مدت‌ها از خودم پرسيده‌ام که هويت زنانه به چه معناست. چون موقع نوشتن، اين احساس زنانگي را ندارم؛ چون محصور کردن زن در آن سرمنشأ درد و رنج و به‌ويژه عصيان است. زنان را هميشه و هميشه به هويت زنانه‌شان حواله مي‌دهند تا توجيهي براي حفظ برتري اقرارنشده مردان باشد. حتي اگر بپذيريم زن بودن در دهه نخست قرن بيست‌ويکم با زن بودن در دهه 1950 تفاوت دارد، اين احاطه مردانه همچنان ادامه دارد، ازجمله در حوزه‌هاي فرهنگي. انقلاب زنانه اتفاق نيفتاده است. اين کار همواره بايد صورت پذيرد... تجربه‌اي که هر زني از دنياي روزمره خود دارد مانند تجرب? يک مرد نيست..