دقيق نيست بگوييم تصوير سينماتوگرافيك در زمان حال است. آن‌چه تصوير «بازنمايي» مي‌كند در زمان حال است، ولي نه خود تصوير، زيرا در سينما، همچنان كه در نقاشي، خود تصوير همواره از آنچه بازنمايي مي‌كند متمايز است. خود تصوير نظامي است از روابط زماني، كه زمان حال متغير تنها يكي از نتيجه‌هاي آن است. فكر مي‌كنم تاركفسكي نيز همين مسئله را مد نظر داشت وقتي تمايز ميان تدوين و نما را به چالش كشيد و سينما را به منزله «فشار زمان» در يك نما تعريف كرد.