سي و هشت سال طول کشيد تا مصطفي خود را از گذر معير به بن بست کوچه‌اي در خيابان استخر برساند ، اما براي من دو سال فرصت کمي بود تا بتوانم مسير دشوار و باور نکردني حيات سي و هشت ساله‌اش را پيدا کنم ، آن‌چه براي من در جريان اين سفر دو ساله اتفاق افتاد تنها شناخت نسبي شخصيت مصطفي و پي بردن به فراز و فرودهاي زندگي‌اش نبود ، من بيش از همه با تجربيات نسلي روبه رو بوده‌ام که بازسازي حيات اجتماعي و سياسي ما نيازمند واخواني چند باره‌ي تجربيات آنان است . دوستان مصطفي پر تعداد و ناپيدا بودند ، ولي رشته‌هايي نامريي آنان را به هم مرتبط کرده بود . بنابراين ديدار با هر کدام حلقه‌ي اين آشنايي‌ها را وسعت مي‌بخشيد ...