هزار سال است كه مردم فارسي زبان و فارسي‌دان و فارسي‌خوان در قلمرو و زبان فارسي با شاهنامه، اين سند لياقت زبان فارسي، اين گنجينه معارف ايراني و اسلامي و اين فرهنگ ايران به معني وسيع كلمه از آغاز تا پايان قرن چهارم هجري، آشنايي دارند و آن را خوانده و بهره‌ها برده‌اند و يا در مجامع عمومي از زبان راويان نقال و در محافل خصوصي از دو لب شاهنامه خوانان داستان‌هاي مهيج و سرگذشت‌هاي عبرت‌آموز آن را شنيده و ذوق‌ها كرده‌اند. و سخن شناسان نكته سنج و نقادان موشكاف و آگاهان بر رمز و راز داستان‌هاي حماسي به شاهكار بودن آن گنجينه هنر در توصيف و آموزنده بودن آن در مسائل اجتماعي و اخلاقي و اعتقادي و ايماني و ممتاز و برتر بودن آن از ديگر آثار حماسي جهان و والايي و ماندگاري مقام بلند سراينده گشاده‌زبان و باريك‌انديش آن همداستان گشته‌اند. هم چنان كه عرضه شدن متن شاهنامه در بيست و شش جزوه به قطع كوچك با توضيحات لغوي زير صفحات، خواندن آن كتاب عظيم جليل‌القدر را در هر حال و هر جاي براي همه كس آسان ساخته است، برگردان روايت‌گونه آن نيز به سهولت اطلاع بر محتواي شاهنامه را فراهم به رواني و آساني است.