من ( نامي‌ام ) و از كتاب بيزارم. معلم‌ها توي مدرسه دائم از مشاهير گذشته‌ي ايران مي‌گفتند و دائم آن‌ها را توي سر ما مي‌زدند. بالاخره كلافه شدم و آستين‌ها را بالا زدم و خودم رفتم سراغ اين آدم‌هاي خسته كننده. چشم تان روز بد نبيند! نتيجه‌اش اين شد كه ( رازي ) هم مثل خود ما بچه درس نخوان‌ها بود. تا سي سالگي بازي كرد و وقتي يك دل سير بازي كرد، رفت سراغ درس و يك شبه دانشمند شد؛ آن هم با كمك يك شربت خفن كه خودش كشف كرده بود و...