اين تويي، تنها، مبهوت، زير باران. به دو انتهاي جاده نگاه مي‌كني و با اين حال نه مبدا و نه مقصد را نمي‌يابي. اين تويي بعد از اين همه سال، بعد از اين همه رنج ناخواسته. ايستاده در نيمه راه، خسته و يخ كرده، چشم به راه فريادرس!