من اين مطالب را در خانه او در حالي كه گريه به من اجازه هيچ كاري را نمي‌دهد مي‌نويسم و چراغ با حزن و اندوهي تمام بر شامي كه براي من آورده‌اند نور مي‌افكند. با آن كه ميل ندارم دست به سوي غذا دراز مي‌كنم، نانين اصرار زيادي دارد كه از گرسنگي دست بكشم. يقينا من نخواهم توانست مدت زيادي اين تاثرات حزن‌انگيز را بر خود هموار سازم، زيرا همان‌طور كه حيات مارگريت به خودش تعلق نداشت زندگاني من نيز ديگر از آن من نيست.