می‌توان از «آلن بدیو» کمک گرفت که عشق را ارتباط دو «یک» می‌داند و معتقد است این دو یک در گستره‌ی عشق همواره دو «یک» باقی می‌مانند. دو نفر که در تفاوت غیرقابل انکارشان با یکدیگر به درکی شهودی ازهم می‌رسند و ارتباط و در ادامه عشق شکل می‌گیرد. ایستادن دو تن بر سر این تفاوت‌ها و فراگیری این مهم از سوی هردو نفر است که ارتباط را ساخته و ممکن می‌سازد. شخصی که توان فهم، تحلیل و پذیرش تفاوت‌های دیگری با خودش را ندارد، در داشتن رابطه‌ای خوب، سالم، پایدار و ماندگار، ناتوان خواهد بود. چنین شخصی حتی از کنار آمدن با خودش نیز عاجز است چه برسد با دیگری. کتاب «مابین جمع؛ ارتباط تک به تک» با واکاوی ارتباط بین فردی و شکل متعالی آن که عشق است، مبحث ارتباط بین آدم‌ها را در پیچ و خم‌های گونه‌گونش بررسی می‌کند. این کتاب با عنایت به ارتباط بین دو فرد، بر ناممکنی شباهت تمام و کمال و بی‌خدشه تاکید می‌کند و اینکه باید افسانه‌ی عشاق یگانه‌ را کنار گذاشت، چون حتی دوقلوهای هم‌سان نیز به تمامی شبیه یکدیگر نیستند. کتاب «مابین جمع؛ ارتباط تک به تک» نوشته‌ی «جان ای. سنفورد» تحلیل ویژه‌ای‌ست که هم بر اهمیت عشق و تعالی حاصل از آن و نیاز عصر حاضر به آن پافشاری می‌کند و هم با تجزیه و تحلیل فرم‌های ارتباطی در جهان امروز، نشان می‌دهد که چه‌گونه بدون یادگیری شیوه‌های درست رابطه، عشق از اساس امکانیّتی نمی‌یابد.