روزها مي‌گذشت، اما كسي سراغ چوپان را نمي‌گرفت. كسي حال او را نمي‌پرسيد. همه او را به نام چوپان دروغ‌گو مي‌شناختند. هيچ‌كس نمي‌خواست، با يك دروغ‌گو دوست باشد. روزي از روزها او فرياد كشيده بود: «گرگ، گرگ، آي گرگ، كمك كنيد، گوسفندها را بردند، كشتند، خوردند...!»