در عصري به سر مي‌بريم كه مي‌توان آن را به اعتباري دوران اعتياد رفتاري نام نهاد. عصري كه بخش كثيري از جمعيت، دست كم به يك نوع اعتياد رفتاري مبتلا هستند. بسياري از ما به طرزي وسواس‌گونه ايميل‌هاي خود را چك مي‌كنيم، لايك‌هاي اينستاگرام را پايش كرده و فيدهاي فيس‌بوك را چشم به راهيم. به حد افراط به تماشاي سريال‌هاي تلويزيوني و ويدئوهاي يوتيوب مي‌نشينيم، و به طور متوسط روزانه سه ساعت با گوشي‌هاي هوشمندمان كار مي‌كنيم. و سرانجام كودكان هزاره جديد بيشتر از آنكه با جهان واقع و آدم‌هاي زنده سر و كار داشته باشند در مقابل وسايلي كه صفحه نمايش دارند وقت مي‌گذرانند. آدام آلتر، در اين كتاب تحول‌برانگيز، روند برآمدن اعتياد رفتاري را رهگيري مي‌كند و توضيح مي‌دهد كه چرا محصولات امروزين اينقدر مقاومت‌ناپذيرند. محصولات مزبور گرچه فرسنگ‌ها فاصله ميان افراد مجزا در سراسر جهان را از ميان برمي‌دارند ليكن جاذبه خارق‌العاده، و بعضا زيانبار اين وسايل، امري اتفاقي نيست. كمپاني‌هاي طراح اين قبيل محصولات آن‌قدر آن‌ها را حك و اصلاح مي‌كنند تا سرانجام به كالاهايي تقريبا مقاومت‌ناپذير مبدل‌شان مي‌سازند. آلتر بيان مي‌دارد كه چطور مي‌توانيم محصولات اعتيادآور را براي مقاصد خوب مهار گردانيم ـ چگونه ارتباط‌مان با يكديگر را بهبود بخشيم و ميان كار و تفريح مرزبندي كنيم ـ و به چه ترتيب مي‌توانيم اثرات زيانبخش اين محصولات را بر بهزيستي، سلامت و سعادت كودمان‌مان تعديل كرده و تقليل دهيم.