قصه پيكي موتوري كه ماموريت ساده‌اش با تسلسلي ناگستني از اتفاقات، ديالوگ‌هاي دروني و تداعي آزاد معاني به داستاني بدل مي‌شود كه بايد آن را با دقت و تعهد خواند. از نظر شكل و محتواي اخلاقي قصه قسمت كوچك‌ترين شباهتي به هيچ‌يك از آثار داستاني يا غيرداستاني ديگر فرجامي (از راننده تاكسي تا بيشعوران) ندارد. اين داستاني است با عمق معنايي و ادبي بسيار، كه بايد نه تنها به مثابه يك اثر ادبي نوآورانه بلكه به عنوان يك منبع جدي در جامعه‌شناسي اقتصادي ايران مورد مطاله قرار گيرد.