در جهان امروز كه سينماي كشورهاي ديگر آكنده از تصاوير مبتني بر ترويج مصرف‌گرايي و خشونت است، فيلم‌هاي ايراني با پرداختن به زوايايي بديع از زندگي انسان توانسته‌اند با طيف گسترده‌اي از مخاطبان در سطح جهاني ارتباط برقرار كنند. كتاب حاضر نشان مي‌دهد پيام‌هاي انساني و اخلاقي، تصاوير مسحوركننده و جاذبه‌هاي پنهان در دلالت‌هاي صريح و ضمني در فيلم‌هاي ايراني بوده كه موجب جذابيت و در نتيجه موفقيت و تحسين آن‌ها در سطح بين‌المللي شده و نه آن‌گونه كه برخي ادعا مي‌كنند سياه‌نمايي موجود در آنها.