چرا امروز بايد مقيد به سندي باشيم که بيش از دو سده قبل گروه پنجاه‌وپنج‌نفره‌ي انسان فاني آن را تهيه کرده است؟ و درواقع به امضاي سي‌ونه نفر رسيده، که شمار قابل‌توجهي از آن‌ها برده‌دار بوده‌اند، و فقط در سيزده ايالت با آراي تعدادي کمتر از دو هزار مرد تأييد شده که از مرگ همه‌ي آن‌ها خيلي گذشته و ديگر فراموش شده‌اند؟ شهروند ما ممکن است در پاسخ بگويد: بالاخره ما در تغيير قانون اساسي‌مان با افزودن متمم آزاديم و پيش از اين هم اکثراً چنين کرده‌ايم. بنابراين، قانون اساسيِ فعلي ما درنهايت منطبق بر رضايت ما است که امروز زندگي مي‌کنيم. اما پيش از اينکه اين پاسخ را بپذيريم، پرسش ديگري مطرح مي‌کنم: آيا ما آمريکايي‌ها تابه‌حال فرصتي براي ابراز نظر درباره‌ي نظام قانون اساسي داشته‌ايم؟ رابرت دال در «قانون اساسي آمريکا چقدر دموکراتيک است» به اختصار درباره ي نقائص قانون اساسي آمريکا، مي‌پردازد. او در جايگاه يک استاد دانشگاه کارآزموده و باتجربه، انتقاد از قانون اساسي را در چارچوبي قرار مي‌دهد که خواننده به اختيار خود مي‌تواند به سوالات فکر کند و در جست‌وجوي پاسخ خود به راه‌کارهاي عملي هم فکر کند. درواقع، پس از خواندن و تعمق در سوالات مطرح شده خواننده وارد بحث مي‌شود، به گونه‌اي که خود مي‌تواند سوالات ديگري مطرح کند. اين کتاب از هفت فصل «پرسش‌هاي بنيادي، «بنيان گذاران چه چيزي را نمي‌توانستند بفهمند؟، «قانون اساسي الگو: تصور باطل آمريکايي»، «انتخاب رئيس جمهوري، «نظام قانون اساسي چقدر خوب عمل مي‌کند؟»، «امکان قانون اساسي دموکراتيک تر» و «برخي تأملات درمورد چشم‌انداز قانون اساسي دموکراتيک‌تر» تشکيل شده است. رابرت دال در جريان سخنراني‌هاي کاسل در ييل پيرامون «قانون اساسي آمريکا» به اين نتيجه رسيد که بهتر است اين بحث‌ها را در کتابي گردهم آورد