كلريس به چشم‌هاي دكتر لكتر زل مي‌زند. سرش‌ را تكان مي‌دهد. نمي‌خواهد - يا نمي‌تواند - ادامه دهد. دكتر لكتر: هنوزم گاهي شب‌ها بيدار مي‌شي، نه؟ تو تاريكي بدار مي‌شي، با صداي جيغ بره‌ها؟ كلريس: بله. دكتر لكتر: فكر مي‌كني اگه بتوني كاترين رو نجات بدي، مي‌توني بره‌ها رو ساكت كني؟ فكر مي‌كني اگه كاترين زنده بمونه، ديگه تو تاريكي با صداي جيغ اون بره‌ها بيدار نمي‌شي، درسته؟