آيا فمينيسم جنبشي آزادي‌بخش است يا ايدئولوژي‌اي که بنا به طبيعتش برحسب سازوکارهاي قدرت عمل مي‌کند و به‌وقت لزوم بر چهره حقيقت هم خاک مي‌پاشد؟ چرا فمينيسم، به‌رغم شهرت و چيرگي‌اش، به تعريف مشخصي تن نمي‌دهد و در هاله مفاهيم کلي و همه‌پسندي چون برابري و حقوق زنان پيچيده شده است؟ و سرانجام فمينيسم براي زنان چه به ارمغان آورده و چگونه نهادهاي اساسي جامعه، از قبيل خانواده و دانشگاه، را متأثر ساخته است؟ کتاب حاضر مي‌کوشد تصويري دستکاري‌نشده از فمينيسم عرضه کند. مقالات کتاب، که با نامه اقتصادداني به دخترش آغاز مي‌شوند و همگي متعلق به دو سه سال اخيرند، کندوکاوهاي جدي و روزآمدي هستند در کارنامه يکصدساله فمينيسم. اگرچه همه مقالات لحني پژوهشي و علمي دارند و به دست محققان و دانشگاهيان به نگارش درآمده‌اند، نمونه‌اي از يک متن جدلي موفق نيز در مجموعه گنجانده شده تا خواننده تصور جامع‌تري از متون انتقادي امروز به دست آورد. در نهايت، با خواندن کتاب مي‌توان به پاسخ پرسشي نزديک شد که ملاک عمده ارزيابي فمينيسم است: آيا فمينيسم توانسته کيفيت زندگي زنان را بهبود بخشد و آنان را راضي‌تر و خشنودتر سازد؟