مبادي و سرچشمه‌هاي فرهنگ پيوسته ايران، از ديرباز، به باورها و داستان‌هايي مربوط مي‌شده كه هر كدام مبين نيازي خاص و بازتاب آرزويي ملي و جهت‌يافته بوده‌اند. بيشتر اين داستان‌ها، پس از انطباق بر احوال تاريخي و باورها و معتقدات قومي، به طور كلي به هنگام سفر به آينده، تجربه‌هاي روزگاران را در خود جذب مي‌كنند و با صورتي نوآيين و دوام‌پذير، در هر وضعي به حيات تكاملي خويش ادامه مي‌دهند.