اگر قرار باشد تنها يك كتاب از گزند كمانداران و نقابداران و نقدكاران روزگار در امان بماند، بي‌ترديد همين فرهنگي است كه در دست داريد زيرا هر انسان سر به راهي مي‌داند كه نبايد به گفته‌هاي شيطاني گوش بسپارد؛ بر فرض كه اين زمزمه‌هاي وسوسه‌گرانه را بخواند يا بشنود هر آينه بايد دهان خود را هفت بار با آب هفت دريا بشويد، هر گفته را در ذهن چپ و راست كند و... سپس از آن‌ها نتيجه اخلاقي بگيرد. اصولا شيطان را چه كسي داخل آدم مي‌داند كه بيايد تحت تاثير فرهنگ او قرار بگيرد؟