هميشه فكر مي‌كردم مرگ چيز عجيبيه اما حالا مي‌تونم بگم مرگ هرچي هم عجيب باشه از زندگي عجيب‌تر نيست. مرگ مثل ماشينيه كه وسط بيابون، كنار جاده‌اي خراب شده و روزوشب زل زده به آدم‌ها و ماشين‌هايي كه از كنارش رد مي‌شن. اما زندگي يكي از اون ماشين‌هاييه كه داره با سرعت از جلو مرگ رد مي‌شه و به شهرهايي مي‌ره كه پر از چراغ و فروشگاه و كافه و موسيقي و سينما و كتاب‌خونه‌س. پر از اتفاقات و چيز‌هاي خوبيه كه حتي يكي‌شون رو هم نمي‌تونين حدس بزنين...