در طي ساليان، مدح بي‌حساب پيرنيا يا بهره گيري ابزاري از او از يک سو و نقد منصفانه او از سوي ديگر، چهره او و انديشه‌اش را معوج و پنهان و غبارآلود کرده است. براي اينکه اين چهره آشکار شود، بايد با پيرنيا همدل شد؛ بايد موقعيت او را درک کرد؛ درد او را فهميد؛ و راه او و ادب راه پيمودن او را کشف کرد. در اين صورت است که نقد و سنجش او و پيش‌تر رفتن از او ممکن خواهد شد. کتاب حاضر در زمره نخستين تلاش‌ها براي فهم و نقد پيرنيا به چنين شيوه اي است.اميدوارم اين قبيل تحقيق ها درباره کليات و جزئيات انديشه پيرنيا و همه پروژه‌هاي کامل و ناقص او ادامه يابد و راهي براي ايجاد نشاط در تحقيق درباره معماري ايران و گذشته آن گشوده شود.