در طی سالیان، مدح بی‌حساب پیرنیا یا بهره گیری ابزاری از او از یک سو و نقد منصفانه او از سوی دیگر، چهره او و اندیشه‌اش را معوج و پنهان و غبارآلود کرده است. برای اینکه این چهره آشکار شود، باید با پیرنیا همدل شد؛ باید موقعیت او را درک کرد؛ درد او را فهمید؛ و راه او و ادب راه پیمودن او را کشف کرد. در این صورت است که نقد و سنجش او و پیش‌تر رفتن از او ممکن خواهد شد. کتاب حاضر در زمره نخستین تلاش‌ها برای فهم و نقد پیرنیا به چنین شیوه ای است.امیدوارم این قبیل تحقیق ها درباره کلیات و جزئیات اندیشه پیرنیا و همه پروژه‌های کامل و ناقص او ادامه یابد و راهی برای ایجاد نشاط در تحقیق درباره معماری ایران و گذشته آن گشوده شود.