سيدعلي محمد باب در سال 1260 هجري آشکار گشت. وي مردي از تاجرزادگان شيراز بود و پدرش ميرزارضاي بزاز نام داشت و اعمامش تجارت مي‌‌‌کردند و در بدايت حال به تحصيل علوم فارسيه پرداخته از مقدمات عربيت بهره‌‌‌اي نداشت. وساوس شيطاني و هواجس نفساني او را بر آن داشت که به‌‌‌خلاف شريعت غراء و ملت بيضا، تن به رياضت شاقه انداخته از آن ترقي حاصل نمايد. گويند وقتي براي تهذيب و تکميل نفس در ابوشهر که هوايش بنهايت حرارت و گرمي‌‌‌ست همي توقف داشته بر بامها برمي‌‌‌آمد و در برابر آفتاب با سر برهنه مي‌‌‌ايستاد و اوراد مجعوله مي‌‌‌خواند و چندان بر اين عمل مواظبت نمود که دماغش عليل و مغزش فاسد گشت. آنگاه به سفر عتبات عاليه رفته همه روزه در محفل تدريس حاجي سيدکاظم رشتي که جانشين شيخ احمد احسائي بوده حاضر مي‌‌‌شد.