گارسيا ماركز با نوشتن «صد سال تنهايي» به اوج خلاقيت خود دست يافت. او در اين اثر به واقعيت گزارشي پشت مي‌كند و به واقعيت خلق‌شده و تحليل افسار گريخته روي مي‌آورد. اين رمان در واقع استعاره واقعيت انسان كنوني است. جبر آهنيني كه بر زندگي آدم‌ها حكومت مي‌كند، تنهايي، خشونت و نفريني كه افراد خانواده در زير آن رنج مي‌برند، همه نگاه تراژيك گارسيا ماركز را به زندگي تصوير مي‌كنند. رمان «از عشق و ديگر اهريمنان» يكي از آثار زيباي گابريل گارسيا ماركز به شمار مي‌رود.