در ضمن، همان‌طور كه مي‌شود با چند تا خيار رنده شده ماستي را كه از شير عمل آمده آب‌دوغ خيار كرد و جمعي را خوش و خندان، با چاشني توهم هم مي‌شود از عشق چنان اكسيرهايي به دست آورد كه با خوراندنش به مردم مي‌توان بارهاي مصيبت و فلاكت ده آدم نچشيده را از گرده‌شان كشيد. اما از آن‌جا كه در اين عالم تك ‌‌‌و توك معده‌هايي مثل معده كوفتي من وجود دارند كه تاب و تحمل شير را ندارند، روان‌هايي هم هستند كه حتي با سوسوي عشق دچار كهيرهاي تاول‌وار مي‌شوند و با مانداگاري‌اش خود و معشوق و اطرافيان را به بدبختي مي‌كشانند... شايد هم استقامت روانم، به لطف 36 سال مجردي و سركردن با اسطوره‌هايي چون ليلي و مجنون، شيرين و فرهاد و الي‌ماشاالله، گزاره تامل برانگيز نماي ديگري بود كه از عشق و عاشقي توي مغزم انبار كرده بودم.