ما در روزگاري زندگي مي‌كنيم كه عطش بي‌پايان اعلان و انتشار همه جنبه‌هاي زندگي، از سياست تا ذرت بوداده را فرا گرفته است. بنابراين، عجب نيست كه حتي نگارش داستان كوتاه، با همه شخصي و خصوصي و فردي بودنش، به نوعي فرصت تبديل شود. يقينا تاكيد بر خود نويسندگان است و در درجه بعد بر آن‌چه بر نگارش درمي‌آورند. به واقع، بسيار شگفت‌انگيز است درك اين نكته كه داستان‌ها بسيار كم محل توجه قرار مي‌گيرند، حتي اگر نويسندگان‌شان خود نقل محافل شده باشند...