اولين بار كه چيز‌هايي در مورد مراقبه شنيدم، هيچ علاقه‌اي به آن پيدا نكردم. حتي كنجكاو هم نشدم. به نظرم اتلاف وقت بود. تا اين‌كه اين عبارت توجه مرا جلب كرد: «شادي حقيقي در درون نهفته است.» ابتدا اين را جمله‌اي موذيانه پنداشتم، چون نمي‌گفت كه اين «درون» كجاست و يا چطور به آن مي‌رسي. با اين حال، دروغ هم نمي‌گفت كه مرا به صرافت انداخت كه شايد مراقبه راهي براي راه يافتن به درون باشد.