مولف در اين اثر، شمايل‌نگاري خدا و موجودات فراطبيعي در هنر ابتدايي هخامنشي، از دوره‌ي كوروش كبير تا داريوش اول را بررسي كرده، اما پيش از آن به‌درستي پيش‌زمينه‌ي تاريخي چنين شمايل‌نگاره‌هايي در ايران را در محوطه‌هايي چون حسنلو، مارليك، شوش و غيره واكاوي كرده است. نگارنده به منظور واكاوي بازنمايي بصري و شمايل‌نگاري خدا و موجودات فراطبيعي در دوره‌ي ابتدايي هخامنشي، بيشتر به اثر مهرهاي بايگاني‌هاي تخت‌جمشيد به‌ويژه باروي تخت‌جمشيد پرداخت است؛ هر چند در اين ميان به كتيبه‌هاي سلطنتي و نقوش برجسته‌ي هخامنشي در بيستون، تخت‌جمشيد و نقش‌ رستم نيز نگاهي داشته، از سويي به، منابعي چون تواريخ هرودوت و اوستا نيز استناد كرده است. پس از توصيف و تشريح همه‌ي اين منابع و نمونه‌ها، در آخر به جمع‌بندي مطالب در خصوص شمايل‌انگاري خدا و موجودات فراطبيعي در هنر ابتدايي هخامنشي مي‌پردازد.