شماره صفرم هفتمين رمان چاپ شده و آخرين اثر پيش از مرگ اومبرتو اكو، نويسنده ايتاليايي است. اين رمان رفته ‌رفته با قدم زدن در شهر ميلان سال 1992 ما را با موقعيت كنوني اين كشور آشنا مي‌كند. رمان مربوط است به روزنامه‌اي كه هرگز قرار نيست منتشر شود و در شماره صفرم باقي مي‌ماند؛ اما خبر چاپ آن به متهماني مي‌رسد كه كه مجبورند براي جلوگيري از چاپ آن، سرنخ را شل كنند و مدير كل روزنامه را در قبال سكوت و چشم‌پوشي از چاپ، درجات دهند. اين اثر به روشني سيستم مافيائي، فراماسونري، كاموررآ، كوزانوسترا و سيستم بسته كليسا و واتيكان را نشان مي‌دهد و مشكلات سيستم بخشودگي بعد از جنگ كه در تار و پود نظام دموكراتيك لانه كرده برملا مي‌سازد. از آن گذشته به نويسندگان جوان مي‌آموزد چگونه براي نوشتن يك رمان بايد اطلاعات گوناگون را پيش از نشستن و نوشتن رمان پوشه‌برداري و جمع‌آوري كرد. طرح خوش‌ساخت اين رمان كه خود تجربه‌اي فرامتن است، به خوبي طراحي پيش از توليد را به نمايش مي‌گذارد. اطلاعات تاريخي، ادبي، تحليل وقايع و سرك كشيدن در روزنامه‌هاي بعد از جنگ دوم حتي انفرماتيك درباره قدرت اتومبيل‌ها و اشرافيت كبك و دربار سلطنتي هم به كار مي‌آيد. هر چند در انديشه‌اي كلي، نويسنده، اطلاعات آخرالزماني و پارانوئيك و نيهليستي را در اثر برجسته مي‌كند: "دولت همه چيز است و تو هيچ نيستي."