يافتن نقطه اي آغازين براي سخن گفتن از شرق شناسي کار چنداد راحتي نخواهد بود؛ به خصوص اگر قرار باشد اين مبحث در نسبت با معماري و تاريخ معماري ايران باشد. چند برخه اي بودن اصطلاح شرق شناسي و سيال بودن معناها و برداشت هايي که حول آن در طي سده هاي هجدهم تا بيستم در جريان بوده است و همچنين دامنه ي مکاني و پژوهشي اين حرفه، تعريف صريح آن را در پيچ و خمي دشوار قرار مي دهد. علي رغم اين دشواري، پؤوهش حاضر بر آن بوده است تا با بيان مقدماتي از هم گرايي بين شرق شناسي و تاريخ معماري ايران در طي سده هاي مذکور، يابي را براي آغاز پژوهش در حوزه ي (شرق شناسي معماري ايران ) بگشايد.