براي اكثر مردم، دانستن قوانين ارتباطات بصري تاثير گذار يك اشتياق شخصي است. در ميان بيشتر حالات كنجكاوي و سردرگمي، اين حقيقت وجود دارد كه مفاهيم ارتباطات بصري را نمي‌توان به صورت مستقيم آموزش داد. البته، آموزش ابزار و روش‌هاي مختلف احتياج به دسترسي مستقيم به آموزش دارد، ولي دانش تجربي كمي وجود دارد كه بتواند يك رويكرد مفهومي كلي به ارتباطات بصري بدهد. از اين رو، خلق شرايط سازگار با تجربيات شخصي و كشفيات فردي دانشجو براي اين دانش، ضروري است. براي اساتيد در اين رشتة دست خوش دگرگوني ارتباط بصري، دانستن اينكه چگونه بايد اين شرايط را ايجاد كرد، موقعيتي دشوار است. ضروري است كه برگ‌هاي سؤلات بايد هم تعليمي و هم تربيتي و هم براي دانشجويان داراي مفاهيم شخصي باشند، تا بتوانند موقعيتي خلق كنند براي جلب توجه كافي و شايستة دانشجو، تا قدم به مسير كشف نشدة حل مشكلات بگذارد. اساتيد هيچ‌گاه نبايد تصور كنند كه تنها ثبت نام دانشجو در يك مركز آموزش هنر، به معناي علاقة ذاتي براي حل مسائل ارتباطات بصري است؛ اين علاقه بايد از طريق به كارگيري علاقة شخصي و درگيري با مسائل توسعه داده ‌شود. سپس به عهدة دانشجويان طراحي است كه فرايند ارتباطات بصري را در حاليكه با روش سرگرم كننده و مهيج آنرا ارائه مي‌دهند، روشن كنند. مسائل داخل اين كتاب براي رسيدن به اين هدف طراحي شده‌اند؛ نقشه‌هايي بكر براي نائل شدن به نتيجه‌هاي بكر. هر برگة سؤال با سؤالاتي متعدد، براي هدايت دانشجو به خارج از روش‌هاي سنتي فكر كردن، به دور از جاده‌هاي جستجوي تصويري و به دور از جواب‌هاي"درست" و "غلط" است. به نظر مي‌رسد بسياري از آن‌ها در فضايي از پارامتر‌هاي محدود ارائه شده‌اند. دانشجو مجبور است به مفهوم داخلي سؤال براي رسيدن به يك راه حل شخصي نگاه كند. به طور خلاصه، شرايط لازم براي رشد خلاقيت شخصي دوباره و دوباره محقق شده‌است.