شهاب‌الدين يحيي بن حبش سهروردي معروف به شيخ اشراق وشيخ مقتول از فيلسوفان طراز اول جهان اسلام در سده ي ششم هجري است او انديشمندي خلاق با ديدگاهي جهان شمول و عارفانه ي او بود كه شيوه هاي استدلالي فلسفه را در حوزه ي عرفان به كار گرفت و براي دستيابي به دانش واقعي از همه ي سنت هاي فكري بشري كه تا آن زمان شناخته شده بود بهره برد حاصل تلاش هاي فكري وي در عمر كوتاه ولي پر بارش عرضه و تبيين نوعي از علم بود كه خود آن را علم حضوري نام نهاده است به گفته ي شيخ وي اين علم را در حالات روحي خاصي به دست آورده و سپس براي آن مبنايي منطقي و عقلاني است.كوشش سهروردي در اين تامل و تحقيق آشتي دادن فلسفه و عرفان بوده و ثمره اش ساخت و پرداخت نظامي از تفكر است كه در تاريخ فلسفه ي ايراني اسلامي به حكمت اشراق شهرت يافته است.