در جنگ جهاني دوم، در فاصله سال‌هاي 1941 تا 1944 لنينگراد (سن‌پتربورگ فعلي) نزديك به نهصد روز در محاصره نيروهاي ارتش آلمان بود. محاصره لنينگراد يكي از طولاني‌ترين و ويرانگرترين محاصره‌ها در تاريخ بشر بود. اين محاصره از 8 سپتامبر 1941 يعني زماني كه آخرين جاده ورودي به شهر مسدود شد، آغاز گشت. هر چند نيروهاي ارتش شوروي در 18 ژانويه 1943 موفق شدند راه باريكي را براي ورود به شهر باز كنند، اما آزادسازي كامل شهر لنينگراد تا 27 ژانويه 1944، يعني 872 روز به درازا كشيد كه در نتيجه، بيش از شش صد هزار نفر از اهالي لنينگراد در اثر محاصره، جنگ و گرسنگي جان خود را از دست دادند. در بخشي از رمان «ستوان من» درباره محاصره لنينگراد مي‌خوانيم: «ما نهصد روز دفاع جانانه و قهرمانانه داشتيم و آلماني‌ها هم نهصد روز محاصره غلبه‌ناپذير و بي‌حاصل.»