در مجموع، سوررئاليسم و انديشه برتون، شايد نقطه‌اي آرماني و آن جايگاه ذهني متعالي است كه در آن، مسير توفنده ليبرتارين با ماركسيسم انقلابي ملاقات مي‌كند. اما نبايد فراموش كنيم كه سوررئاليسم، در برگيرنده آن چيزي نيز هست كه ارنست بلوخ آن را (افزوده آرمان شهري) مي‌ناميد؛ افزوده‌اي كه از محدوديت‌هاي هر جنبش سياسي و اجتماعي، هر چقدر هم كه انقلابي باشند، درمي‌گذرد. آن شعله، از شب بي‌پايان روح سورئاليسم زبانه مي‌كشد، از جستجوي آن براي كشف طلاي زمان، از بي‌پرواي آن به مغاك روياها و زيبايي‌ها.